Leczenie chorób przeciążeniowych

Leczenie chorób przeciążeniowych musi być poprzedzone wnikliwą diagnostyką.

Każdy lekarz ma swoja filozofię leczenia chorób przeciążeniowych.

Ja najczęściej leczenie dolegliwości trwających do 3 miesięcy rozpoczynam od przepisania leków  i zabiegów przeciwzapalnych. Opieram się na pracach wykazujących, że w pierwszych okresie choroby, głównym czynnikiem powodującym ból i ograniczenie funkcji jest reakcja zapalna w miejscu powstawania patologii. Jeżeli badania dodatkowe ( USG, RTG i rezonans magnetyczny ) wykazują mechaniczne przyczyny uszkodzeń ścięgien , powięzi czy mięśni, lub objawy neuropatii ( EMG ), uprzedzam pacjenta, że może wystąpić konieczność leczenia operacyjnego.

Z zabiegów rehabilitacyjnych najczęściej zlecam wtedy HILT, krioterapię, jonoforezy z Voltarenem, ćwiczenia stretchingowe, i terapię manualną z akcentem na terapię mobilizacji mięśniowo-powięziowej.  

W tym okresie, szczególnie u osób z bardzo ostrym bólem, stosuję unieruchomienie kończyny do 2 tygodni.  ( zwłaszcza w przypadku łokcia tenisisty czy golfisty ).

Jeżeli powyższe działania nie dają efektu proponuję iniekcje sterydowe.

Nie stosuje ich od razu, ponieważ leki sterydowe ( Diprophos,czy Depo-Medrol ) same w sobie mogą powodować martwicę tkanek, skutkującą zerwaniami ścięgien, przebarwieniem skóry, a nawet jej odpadnięciem.

Mogą też powodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi i wzrost stężenia glukozy w surowicy krwi.

Z tymi lekami jest pewien problem, ponieważ mają one „cudowne” i natychmiastowe działanie. Pacjenci się ich domagają.  Zdarza się jednak nierzadko, że pacjent trafia po pół roku z jeszcze silniejszym dolegliwościami i objawami naderwania ścięgna lub rozcięgna, które mogły mieć związek z podawanymi wcześniej zastrzykami sterydu.

Po upływie trzech miesięcy, ból ostry przechodzi w tzw. przewlekły. Podstawowym stosowanym przeze mnie zabiegiem na tym etapie jest leczenie falą uderzeniową ( ESWT ). Mechanizm jej działania daje duże prawdopodobieństwo ustąpienia dolegliwości. Jako terapie uzupełniającą polecam terapię manualną ze szczególnym naciskiem na stretching oraz naukę prawidłowego toru ruchu kończyn.

Wreszcie, jeżeli powyższe działania nie przynoszą efektu, proponuję leczenie operacyjne. Stosowane rodzaje operacji wymienione są w zakładkach szczegółowych dotyczących poszczególnych schorzeń.